Memleket... Şiiri - Mehmet Tunçer

Kaçıp gitmen neyi değiştirdi ki
Sokaklar yine bıraktığın gibi
Her akşam aynı köşe başında
Hayatını pazarlar sarışın kadın
Sirenler susmuş gece uykudadır.
Karşı kaldırımda kirli sakallı bir adam
Elindeki şarap şişesinden
Her yudum alışından sonra bağırır geceye
Ölümde var…

Kaçıp gitmen neyi değiştirdi ki
Silahı beline takan delikanlı kesilse de
Delikanlılığında içine ettiler.
Senin kaçıp giderken
Helada unuttuğun tabancayla
Bir gün arayla
Hemde şehrin tamda orta yerinde
Beli silahlı delikanlıların gözleri önünde
İki kadını ayaklarından vurdular…

Kaçıp gitmen neyi değiştirdi ki
Buralar yine aynı.
Yani anlayacağın taşı,toprağı durur yerinde
Bahar geldi mi her karışında
Kırmızı gelincik çiçekleri açınca papatyalarla birlikte
Kırmızı,beyaza bürünür memleket…
Kışın ise kar delenler baş kaldırır ihanete…..
…..ve her yıl Anzaklı askerlerin torunları
Çanakkale geçilmezi bir kez daha yaşarlar Çanakkale de…

Kaçıp gitmen neyi değiştirdi ki
Nelerini alıp ta götürdün kendinle….
…..yani özleyeceğin hiçbir şeyi bırakmadın mı geride…
Memleket hasreti duymayacak mısın?
Türkülerini kendin emi çalıp,söyleyeceksin…..
…..yani iki üç alkış yeter sana öylemi?
Her yağmur yağdığında memleket kokusunu koklamayacak
Yağmurunda ıslanamayacak…..
….Ve sen mutlu olacaksın öylemi?

Kaçıp gitmen neyi değiştirdi ki
Ölüm gerçeği hala durur yerinde.
Ölmek ne garip bir şey anne diyor hani bir şarkı
Çekilip yalnızlığına yalnız kendine söyle….
…..sonra yak sigaranı şöyle bir düşün..
Geride bıraktıkların doğusundan batısına yani biz….
….yani bu memleket insanı.
Bizde öleceğiz günü geldiğinde ama bizim son isteğimiz
Bir avuç memleket toprağı olmayacak…