Memleket Şiiri - Destan Kabadayı

Yine memleketin karanlık yollarındayım,
Yine acılarımla bir başıma,
Ve yine hüzünden bozma bir yalnızlıkla,
Elimde boş bir şarap şişesi,
Yanlızlığıma ve yanlışlarıma bir bahane arar gibi,
Hem içiyor hem de yürüyorum,
Yürüdükçe bu sonu olmayan dünya'da,
Bir yanım kaygılarla dolu,
Diğer yanım ise anılar,
Aklımda deli sorular, manasız cevaplar,
Düşündükçe eski güzel günleri,
Yığılıp yolun ortasında kalıyorum öylece,
Havada zifiri bir karanlık,
Gözyaşlarım karışıp gidiyor yağmurla,
Nasıl da özlemişim toprağını,suyunu,
Ellerim hasret kalmış ana gibi sıcaklığına,
Yanlızlığıma ve eski günlerime ağlıyorum,
Sonra çocukluğum geliyor aklıma,
Dizlerimin üstüne çöküp,
Başımı ellerimin arasına alıp dalıyorum,
Kimler geldi kimler geçti bu sevdalı memleketten,
Ne hüzünlere şahit oldu ne gülüşlere kim bilir?
Bağrına gömdükleri mi çok,
Yoksa vuslata yolladıkları mı?
O acı ayrılık geldi aklıma hiç sebepsiz,
Nasıl da ayrılmıştık o kadar severken üstelik,
Bir aralık günüydü unutmam hiç,
Soğuk ve karlı bir memleket sabahında,
Bir bilinmeyene doğru yol alırken,
Gözlerim hep ardıma baktı çaresiz,
Giden ben miydim yoksa çocukluğum mu?
Bir hoşçakala sığdırdım bütün çocuksu hevesleri,
Yere göğe sığdıramadığım memleketimi,
Son bir bakışla ardımda bıraktım herşeyi,
Ne Eylül’ün gelmesi ne de baharın bitmesi, Senin bir üzgün bakışın etmez gözümde,
Ey benim hasret kokan sılam,
Nasıl da kıydılar en güzel günlerimize,
Nasıl da hiç acımadılar hayallerimize,
Ey vuslat yıkılsın evin barkın,
Hep bizlere mi kalmalıydı hasret,
Batsın yerin dibine bu acımasız çarkın,
Birgün bende kavuşurum sılama elbet,
Gözlerim görmez belki, dizlerim tutmaz,
Ellerim sarmaz, dilim yakmaz en acı ağıtını,
Ama toprağına sarılınca biter hasretim,
Bırakıp gitsem de memleketim sılamdır,
Göz göze gelince biter gurbetim,
Ey düşüncesi bile güzel memleketim,
Bilesin ancak ölünce biter benim sana olan,
Sol yanımı yakıp kavuran bu deli hasretim,
Unutma sevdası Mecnun eden memleketim, Her gidiş bir ayrılık değildir,
Çünkü bazen ne kadar uzağa gidersen git, Yüreğin hep bıraktığın yerdedir...