Memiş Baba'ma Selâm-2 Şiiri - Önder Çağıran

Memiş Baba, hatırımda sen varsın
Vasl yokluğu gelsin beni de sarsın
Ne çıkar gül bu harmanda sararsın

Hazan faslı umurumda kalmadı
Beni kara düşünceye salmadı.

Memiş Baba, güzün ekin ekerdin
'Mahsûl olsa, yağmur yağsa da' derdin
Kendin değil, bizdik senin tek derdin

Yedi yaşta çalışmaya alıştın
Yetmişe dek yorulmadan çalıştın.

Canlı toprak kuvvet ister, güç ister
Bazan diken biter, bazan gül biter
'İnsanoğlu, son mekânın bende' der

Kara toprak; yaratılış hamuru
Kara toprak, gül yeşertir çamuru.

Memiş Baba, koyun kuzu gelince
Tay kısrağın arkasından yelince
Ağaçları ağaçkakan delince

Yeşil dallar serpilerek bakardı
Karlar erir, sökün suyu akardı.

Memiş Baba, ayrık otu gürleşti
Güller soldu, dikenleri kalp deşti.
Susuz kaldı sular, çölle birleşti

Ağlamaklı gözlerde yaş birikmez
Bu iklîmde hem-dert yoldaş birikmez

Memiş Baba, Cennet olsun mekânın
Tadı gitti artık yalan dünyânın
Hepsi birkaç sâniyelik rüyânın

Saltanatı boyar insan gözünü
Söyler idin sen hep sözün özünü.