Memet'e Sesleniş Şiiri - Barbaros Karakoç

Sarılmışsın yine küreğe, bele;
Efendilik geçmiş şimdi yad ele.
Sesleniyom; beni bir yol duy hele:
- Merhabalar! Kolay gele, le Memet le!

Bir kere bak paramparça eline,
Kim aldırır senin garip haline?
Varamazsak gönül ihtilaline,
Ne olur ki halimiz ne, ne Memet ne?

Canın üç gün sağsa, on üç gün sayrı,
Olmuyor yaşamak köyünden ayrı.
Sana senden başkasının yok hayrı;
Bundan gayrı yeter gayrı, be Memet be!

Âlem ihya oldu; bizse çürüdük,
Senelerdir vaatlerle büyüdük.
Diyeceksin boş laflarla uyuduk;
Ninni söyler iki hödük: - Ee Memet ee!

İnanıp da soysuzların kaçına,
Sarılmışız hilal diye haçına;
İyi amma köylülerin suçu ne?
- Hay bu düzenin içine... - De Memet de.

Anadolu baştan sona bir afet,
Uymamış bedene yeni kıyafet.
Vatandaşa çöplüklerde ziyafet;
- Demokrasi hep izafet... He Memet he!

Bırak artık 'vela havle...' çekmeyi;
Dene sabrı, göğe tohum ekmeyi...
Vur kederin cümlesine tekmeyi!
Umut fakirin ekmeği; ye Memet ye!