Memet Şiiri - Duran Bükülmez

Coşupta çağlayan, ırmaklarına.
Akıtılan yaşlar yeter mi Memet.
Viraneye dönmüş, ev barklarına.
Gelipte bülbüller, öter mi Memet.

Fayda etmez artık, hamasi sözler.
Kamera önünde, utanmaz yüzler.
Anan bacın yanar,ciğerde közler.
Acıların kolay,bitermi Memet.

Hakkı adaleti çekmez terazi.
Bitermi sanırsın,kibrin garazi.
Çakallar uluyor,boşta dır tazı.
Aslan samanlıkta, yatarmı Memet.

Belki de evinin,umudu sendin.
Silahın omuzda,dağlardan indin.
Vatanın uğruna, önde gidendin.
Boş namlular sensiz atarmı Memet.

Evini tutacak direk varmıdır.
Çocuğuna ekmek çörek varmıdır.
Toprağın atmaya,kürek varmıdır.
Umutlar öfkeyi satarmı Memet.

Kin nefret saçıldı, ortam durulmaz.
Şehide kıyandan,hesap sorulmaz.
Kanayan yaralar,neden sarılmaz.
Ofkeler acıyı, yutarmı Memet.

Ozanım diyor ki, bıktık usandık.
Her şehit gelişte, yürekten Yandık.
Umudun balını,acıya bandık.
Bilmezler ocağın, tüter mi Memet.

30.04.2019 Erbaa
Duran Bükülmez