Memento mori Şiiri - Ali Çelik 2

Bir sağanak yağış gibi çepeçevre sarıyor her yanımı ölümün gölgesi,
Yanımda nefes alıyor, yürüyor, kahkaha atıyor.
Küçük bir kıvılcım, tedirgin nefes,
Sigaramın kaosunda sıkışıyor kelimeler.
Memento mori
Yaprakların hışırtısıyla sırnaşıyor kulaklarıma
Gecenin dingin karanlığında.
Uykular bile dindiremiyor bu huzursuzluğu.
Bütün hücrelerimde iki kelime;
Memento mori
Anne rahminde ki o ilk damladan beri
Var olmuştu bu irade
Hüzünlü kollarda dinlenmiş, demini almıştı
Cehennemin en kuytu köşesinde bile
Yürüyebilmişti.
Peki ne için?
Eklemlerin kuvvetinde eriyor bütün düşlerim.
Aslında hiç meydana gelmedi
Kelimelerde yalpalayan bu kudretsiz fikirler.
Benliğin kozmosunda hiçliğe mahkumdular.
Bir öfke krizinde parlayan gözlerde yitti bu birkaç kelime
Memento mori