Dostum dediğim vurdu sırtımdan,
Zamanla nasıl da yüzsüzleşti.
Sen miydin benim Brutus’üm?
Kan kusturup içtiğim kızılcık şerbeti.
Kalbin kömürleşmiş, kapkara,
Sözlerin de gülüşün gibi yalandır.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta