Memedim Şiiri - Mehmet Ali Çıbıklı

Gittin yüreğimi yakıp da gittin
Her şarkıda şiirde adın kaldı
Sanki dönmemeye yeminler ettin
Yokluğun zehirmiş varlığın baldı.

Mevsimler baharmış yanımdayken sen
Kara kışa girdim kıştan çıkamam
Bahar bana haram neden mi dersen
Sensizlik ağacı oldum yıkamam.

Gözyaşlarım yağmur hem de fırtına
Hep gönlüme aktı sel oldu taştı
Neden bu acılar seven sırtına
Bana düşen miras bin damla yaştı.

Gönül bahçem kuru çiçekler soldu
Erguvan çiçeği büktü boynunu
Ben sana o suya hep hasret kaldı
Bilemedim ben bunu kimin oyunu.

Gönlümden geçenler geçip gittiler
Kokun ve hayalin hiç gidemedi
Ortada bırakıp deli ettiler
Kimseler sevmedi garip Memedi.

Memedim Memedim kötü demedim
Otur bir köşeye bir sigara yak
Aşk acısı çekme be adam dedim
Canın istiyor mu bir sürü dayak?

Çok mu istiyorsun boşa sevmeyi?
Sevmek kim sen kimsin neyine senin?
Seni seven yok ki sevme kimseyi
Hiç kölesi olma artık kimsenin.