Memedim Şiiri - Avni Gümüş

Göster asaletini şu dünyaya!..
Salınarak meydana, var memedim.
Mazlum bağrında açılan yaraya,
Götürde şevkatini, sar memedim.

Mazluma zulüm imiş, zalime af.
Kurtlar yok diye, çakal dolmuş etraf.
İhanet diz boyu, hain her taraf...
Kılıcın keskin olsun, vur memedim.

Senki bu milletin gururusun.
O, sultan alparslan'ın torunusun.
Bayrağıma uzunan uğursuzun;
Elini ve kolunu, kır memedim.

Masum çocuklar, umutsuz anneler.
Beşikler yok, söylenmiyor niniler.
Seni bekliyor dedeler, nineler
Mazlumun hesabını, sor memedim.

Dağılmış haneler, sönmüş ocaklar.
Ayaksız, bacaksız yetim çocuklar:
Açmış koynunu, yolunu kucaklar.
Tez ulaş, kıratını sür memedim.

Vicdanlar susmuş, insanlık kaybolmuş.
Taşlar bağlanmış, köpekler koyrulmuş.
Adalet gitmiş, terazi bozulmuş.
Eşkıyanın dersini, ver memedim.

Allah senin yar ve yardımcın olsun,
Bedrin aslanları yanında dursun,
Sana tuzak kuran eller kurusun,
Hainin defterini, dür memedim.

Unutma! namerttir garbın cephesi...
Yalnız kalmasın okçular tepesi...
Saklar seni o bulutun gölgesi...
Herkes bilemez bunu, sır memedim.