Memedim... Şiiri - Cengiz Korkmaz

Kınalar yakılır ellerine! ..
Karışır gözyaşları birbirine! ..
Arkanda sular dökülür yollara! ..
…Memedim..!

Bir ocaktan ayrılır, bir ocağa gidersin,
Ana, baba kıymetini burada öğrenirsin..! ..
Peygamber Ocağıdır burası;
…Memedim...!

Arkadaşlık, dostluk başkadır…
Tanımadığına can olmak bambaşkadır! ..
Hiç silinmeyecek anıyı burada yazarsın…
…Memedim...!

Anan her gün ağlar,
Yârin yolunu gözler,
Sanki askerliği onlar yapar! ..
…Memedim..!

Babanın boyunu büküktür; belli etmez yasını! ..
Kardeşin gururludur,
“O şimdi asker” yazmıştır arabaya, duvara! ..
…Memedim..!

Şafak bir, iki derken geçer,
Sayılı gün çabuk geçer,
Bitmez dediğin gün elbet biter! ..
…Memedim..!

Gün gelir, alırsın teskere! ..
Bitmek bilmez o gece! ..
Özlemle beklerken, ayrılık acısı çöker üstüne! ..
…Memedim..!

Gelir o an, gelir o veda! ..
Hiçbir şeye benzemez bu veda! ..
Her şey hayaline gelir! ..
…Memedim..!

Yakarsın üst üste sigara...
Gözlerin yaşlı…
Gözler hep yaşlı…
Döner, döner sarılırsın can dediğine..!
-Hakkını helal et! ..
-Helal olsun! ..
-Sende helal et! ..
-Helal olsun! ..
Kalmak imkânsız, gitmek bi çare! ..
Yıkılır dünyan başına! ..
Canından kapar bir parça! ..
Ellerin havada…
Döner, döner bakarsın arkana! ..
Gözlerin yaşlı! ..
…Memedim...!

Burası Peygamber Ocağıdır Memedim..!