Memed Emmi Muhdara Derd Yaneyo

Bi hal ki başımda sorma muhdarım,
Goca garı öl deyo, geber deyo,
Bi gız torunum var göyneği yarım,
Gene de bu göynek bana dar deyo.

Etek gısa, göbek dersen açıkda,
Şuna bi öğüt vir yoluna çıkda,
Sınır tanımeyo günnük harçlıkda,
Her geçen gün daha fazla ver deyo.

Bunnar gençdir deyom içimden emme,
Gorkuyom söverlerse sülaleme,
O nasıl söz, ayıpdır emmi; deme,
Bak goca garı muhdar güler deyo.

Yaşım neredeyse oluyo doksan,
Evin her şeyi var, bi edep noksan,
Moruk deyo bağa can oğul Hasan,
Delleniyom, goca garı dur deyo.

Böyük torun böyüdüm deyo artık,
Bak aha şalvarın yarısı yırtık,
Çaddık bi belaya, muhdarım çaddık,
Akıl bağa bu gidişat zor deyo.

İki torun, iki cep telefonu,
Bi gonuşuyolar, gelmeyo sonu,
Evde böyük ekran televizyonu,
Al da deyo şeytan yere vur deyo.

Zabah aşam bi sürü cıbıldak var,
Oturup izleyo bizim ahmaklar,
Bilmeyolar ahredde yanacaklar,
Guran, kitap asıl orda nar deyo.

On beş gişi bi odada yatardık,
Yılda on iki ay oruç dutardık,
Allah ne verdiyse yeyip, yutardık,
Bizim gelin bu mutfak çok dar deyo.

Bak muhdar duymasın sakın heç kimse,
Aramızda galsın her ne dedimse,
Dilimden çekmişim ben ne çekdimse,
Gelin bile gonuşmak sıkar deyo.

Aha geldim, aha gideyom muhdar,
Daha gonuşacak neler neler var,
Annatsam da bitmez zabaha gadar,
Emmin sağa Rabbim olsun yar deyo.

Ramazan Alemdar