Mem, Cizre’nin tozlu sokaklarında gördü
Onu yakıp kavuracak iki kara gözü,
Bir çift alev, bir çift umut,
Fakat elleri yalnız, elleri bomboş.
Aklı Zîn’de, gönlü yaralı,
Dağlarda yalnızca rüzgârla ağladı,
Yağmuru seviyorum diyorsun,
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Devamını Oku
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta