Melya Şiiri - Filiz Kalkışım Çolak

denizlere çiylenen çiseleyişlerin göğüslerine sütlenişlerinden
dökül sarhoşluğuma melya

bıldırcın altlarından damlasın koyun içi yanıklarımıza ırmaklar
sulu salkımlarında kıpırtılarını damaklasın sevişler
bastırılışında güvercin uğultularının beyazlar zehirlensin
maviliklerinden saçılan yavrular yağsın nisanlarından
biz bize aşınışlarımıza kafa tutan yalıyarların cürmünden
yıkılsın bulursa sıcağında gözemizi uçsuz bucaksız kanatlanışlar
süzülsün can buluşlarıma salgılanışlarından yakamozlar
düşünde inci ağrılarının süt kemiği kırılsın melya

okşanışlarında kavuştuğumuz çalkalanışlar silkensin
çatırdasın salyangozlar delinsin kabuğunda mercanlar
kumsallarımıza sustuğu yerlerden kalksın çığlık çığlığa kuşlar
biz seninle içimize dökülüşlerin şarabında, kızgın çöllerin yatağına dalalım
şarabi bir kız arınsın harelerinden ayın
açılsın yakası göbeğinde sıklaşan harının dalgalanışlarından insin ışığı
ah!güneşten sağılan fistanın ıslaklığında meyvelenişlerini seveyim melya
kirpiklerinden sıyrılan vaktin şavkına terleyelim
yanayım kavruldukça çekirdeğinde kirazlarından tarttığımız mevsimlerin
dolgularına abanayım yellerini çağırayım kuzeyin
çarpıldığımız gerisin geri bastırıldığımız ah titreyişlerinden boşaldığımız
boşluğunda asılı kaldığımız, cızırdayışlarında kuşburnuların uçlarına aşerdiğimiz
oylumlarından atıldığımız kıyısız kalışları sineyim melya

insin sırttan siyahi yeleleri aşüfte melodramların
ah!rengi menevişlerinden dönüşen bir yanılgının saflığında
gül goncası şakıyışların eriyişlerinde diplerine tortulanayım
düşsün sırılsıklam bellerden bekleyişler
kucaklasın sürüldüğümüz sahilleri oluşlar
çırılçıplak çalkantılarının senliğinde
masmavi köpüklenişlere karışsın çırpınışlar
sürmelerinde sıra sıra damlayan cemrelerin baharı
suyundan suyum dökülsün melya !