Cüda etse taatten; melundur o meşgale!
Kulluk için gelmiştir, çünkü ins, cin şu arza!
Melanete muhabbet, mahkûm eder bet hale;
Güya geçim uğruna; önem vermez kul farza.
Ne var bunda diyerek, alman işi hafife!
Bu davranış bir sükût ve de Hakka ihanet!
Şükür yoksa şu dünya; her şeyiyle bir cife!
O cifeyi sevene, var mutlaka bir lanet!
Beş paraya değmeyen, bir meta’a tapar kul(!)
Asıl Mabud Allahken; dönmez ona yönünü!
Nasıl dersin şu gafa; ey kardeşim sen makul?
Mukadderken o ecel, düşünmezsin sonunu!
Dünya malı geçmiyor, bilmez misin o dar da!
Orda geçen değerler, farzdır arzda Müslim’e!
İstemezsen kalmayı, ahirette sen darda;
Zorla tembel nefsini; emr-i Hakka teslime!
Verme sakın bir cama, asla elmas fiyatı!
Böyle yapan şâhısa; deli derler bilesin!
Uyarıyor bizi Hak; “okun! ” diyor Ayat’ı
Razı eyle onu sen, sana da; “ kulum” desin!
Cihat ŞAHİN
08.06.2011-İZMİR
Kayıt Tarihi : 8.6.2011 16:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!