Melül Oldum Sayende Şiiri - Ümit Bilgin

Melül oldum sayende nasıl olsun ahvalim
Halime şükretsem de kendimi biliyorum
Sana hazmı veriyor ayrıksı olan halim
Düştüğüm bu durumun aynını diliyorum

Derman getirmiyorsan bari derdimi açma
Şayet melhem sürmezsen sakın ola tuz saçma
Hele şöyle yakın gel uçtan kıyıdan kaçma
Peşin sıra takıldım kör topal geliyorum

Gam zulmünü bileyip körelttin ya serimde
Tüm hakkını al götür hiç koyma üzerimde
Hal bilen biri olsan sana bir laf derimde
Karşımda çok kudümsüz birini buluyorum

Dert getirip satarsın darası ne paha ne
Gayet iyi bilirsin seninkisi bahane
Daha ne istiyorsun söylesene daha ne
Gözün aydın nefesim kesildi ölüyorum

Ben nelere katlandım sendeki zulüm ne ki
Hele aklındakini önce bana bir de ki
Bunuda sen kazandın dediğin olsun peki
Ahımı anlayan yok hep boşa meliyorum

Daha zulmün var ise aman yarım bırakma
Feryadım caydırmasın sakın sen bana bakma
İyce viran etmeden girdiğin yerden çıkma
Artık çok arsızlaştım acımdan gülüyorumEtlerin par

Hakka bu kadar niyaz edebilseydim eğer
Büyük veli olurdum geylaniye eş değer
Seninkisi kup kuru bir üfürük imiş meğer
Bedeli ağır oldu kanımla suluyorum

Beni batırmakmıydı hem muradın hem andın
Hevesin çıktımı ki ne olduda usandın
Kul Ümit'im dediysem senin kulunmu sandın
Allah bir hakkı için gönlümden siliyorum