Meltem Yeli Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlı Er

Tatlı, tatlı esip duran meltem yeli.
Sen ne kadar esersen es,
Yine de fayda etmiyorsun, can sıkıntıma.
Görmüyor ‘musun olanları,
Ulu orta olup bitenler, dokunuyor kanıma.

Ah meltem yeli,
Bahar kokarak mis gibi esiyorsun’ da ne güzel
Yine ‘de senin gücün yetmez,içimdeki esen fırtınalara.
Gönlümü ne kadar, almaya çalışıp dursan da,
Saçlarımı okşasan’da,
Senin isteğinle, içimdeki sıkıntı gider sanma.

Ey meltem yeli.
Saçlarımı okşayan sen bir taraftan,
Ağaçlardaki, ötüşen
Ruhumu dinlendirmeye çalışan kuşların sesleri bir taraftan
Beni teselliye çalışsanız’ da.
Çünkü benim,
Değilmi’ ki olup bitenler, gitmiyor aklımdan.

Ey tatlı, tatlı esen meltem yeli,
Güneşin doğduğu,
Yüzlerime vurduğu yerde, karanlığın içine itilmişim ben.
İkiniz bir olmuş yüzlerimde sevişip, beni güldürmeye çalışırken
Bense çıkamıyorum, bunca pisliğin içinden.
Söyleyin meltem yeli ve seninle yüzlerimde sevişen bahar güneşi,
Madem’ ki her şey güzleldi ve bahar güzeldi,
Bunca pislik bunca çamurluk neden.

Ey şeytani hayaller, girmeyin hayallerimin arasına.
Sattılar görmediniz’ mi bizleri beş paraya.
Nedendir söyle,
Hokkabazlık yapıp düşüncemi değiştirmeye beni güldürmeye çalışman.
Senin ey şaşkın bakışlı şeytan,
Gemilerim yok’ ki
Kara denizde, otursun karaya.

02 Nisan 2014