Sevda mı aldı aklımı başımdan
Kavak yelleri mi esen üstümde
Sevişmek mi bu içimden gelen
Yoksa dövüşmek mi ölesiye
Dedim ki olsun varsın
Kızıp aşağılamak ne kadar da kolaydı
Farketmeden önce kötülüğün varlığını içimde
Yağmalanmış yaşamların yükü üstümde
Zor geliyor şimdi utanmak bile
Say ki ben hiç yokmuşum
Seni neden sevdim acaba
Güzel bakan boncuk gözlerinden mi
Misler gibi kokan pamuk teninden mi
Kuş gibi atan güzel yüreğinden mi
Neden seni sevdim acaba
Kırk yıl önce bir Ekim gecesiydi
Ölmeye başladığımda
Ablam yalan söylediği için
Oyuncak bebeğimden oldum
İsyan ede ede öldüm
Ortaokuldu, alay ettiler, gururum kırıldı
Yağmurlar gözyaşım
Bulutlar arkadaşım
Sensizliğin dışında
İstanbul yoldaşım
Bu şehirde her koku
Söylesene felek
Bu mu düştü benim payıma
Buna mı layık gördün beni
Madem günah oluyor isyan
O zaman tek çare nisyan
Sensizliği büyüttüm içimde
Sessiz bir çığlık gibi
Yankısı uçtu gökyüzüne
Masum bir kırlangıç gibi
El değmedim hatıralara
Aslında çok iyi olabilirim
Kalbimdeki şu keskin sızı olmasa
Hani kağıt kesiği gibi acıtan
Aslında unutabilirim
Yaram hala inceden kanamasa
Mutlu bile olabilirim
Her yer çok karanlık
Kalplerimiz çok karanlık
Zihinlerimiz çok karanlık
Hiç ışık göremiyorum
Her yer çok havasız
Sakinim ama içimde bir okyanus
Ya gerçekleşirse bu büyük varoluş
O zaman anlamlı olur mu yaşamak
Biter mi bu sonsuz kayboluş
Belki sen yardım edersin bana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!