Meltem Rüzgarları Şiiri - Kökeli Ozan

Sararmış yapraklarıyla süslü gönül bahçemden
Uçsuz bucaksız uzak diyarlara.... MERHABA....

Yazdan kalma birgün,
Püfür püfür esen Meltem rüzgarları.
Ihlamur ağacı altında demli çayımı yudumlarken.
Uzakların hasretini yaşıyorum.

Güneş yol almış başka diyarlara,
Ufuk gökkuşağı misali rengarenk.
Tebessüm içindeyim,
Kızıl ötesine bakıyor gözlerim.

Kimbilir nice sevdaların,
Nice umutların peşinden.
Hazin hazin yakarcasına süzülüverdi,
Ardına bakmadan ağır ağır.
Kimbilir belkide küsercesine
Kimbilir belkide gönlü sevdalara sağır.

Ondan severim ya Meltem rüzgarlarını.
Etrafımda yedi verenler,
Mis gibi kokusuyla romantizm.
Ahhh dedirten iç cektiren bir an.
Ve Adı konulmamış sevdanın burukluğuyla kavrulan yüreğim.

Ay ışığına inat.
Gecenin karanlığına,
Hükmedercesine savrulan,
Altın sarısı saçları.
Bulutları delercesine ışıldayan
Kahvemsi gözleri.

Ondan severim ya Meltem rüzgarlarını.
Usul usul okşarcasına gönül pencerimi.
Hani hırçındır ya bazen,
Hani boğuşur dalgalarla,
Hani öpücük ıslaklığında melodiler fısıldar ya.

Bazen hüzünlü geçmişe sitem,
Maziye ağııt.
Ulaşılmayan sevdaların ardından,
Paslanmış yüreğimin küflerini silercesine.

Gönlümü kavuran, içimi yakan,
Bir burukluk yaşar yüreğim.
Aklıma gelirde hatıralar,
Ezilirim.

Uzun uzun Ahhhh çeker,
Burulurum.
Kanadıkça kanar,
Ve kanadıkça kahreder kavrulur yüreğim.
Tutamam gözyaşlarımı,
Kahreder savrulurum.

Ondan severim ya meltem rüzgarlarını.
Pek başkalarına benzemem,
İçime yağar yağmurlarım.

Ben ağlamak nedir bilmem,
Sadece içime eser,
içimde eser rüzgarlarım.