Meltem Kahveci Şiirleri - Şair Meltem Ka ...

Bir kadın
Yıldızlara kaldıracak
Şarap kadehini.
Çünkü biliyor; o yalnız kalacağını
Hep kırıklarını toplayacağını.

Siyah saçlarının telaşında
Kaybettim ben seni;
Jilet gibi keskin dudaklarının
kımıldayışında,
Dudaklarımı kesişinde.
Hala kanıyor dudaklarımda çizikler,

gözlerin binbir şeyi söyler,
sözlerinse...
gözlerin, içindekini dışa vuran
gözlerin.
hüznün,
beni sarsalayan hüznün,

hüznün ışığında
yakmıyorsun beni.
belki canımı da...
hüzün kokan,
gizli bir şeyler...
sanki gülüyor,

Sevda bitmiyor bu toprakta,
Açmıyor çicek.
Sen sula istediğin kadar;
Koparıyor onlar
Yüreğindeki topraktan paralarcasına,
Kanatırcasına.

Yalanları hazinesi,
Yüreğini yitirmiş.
Küçücük bir çocuktu tanıdığımda.
Büyüdü mü büyümedi mi bilinmez.
O büyüdüğünü sanarken
Sigaranın dumanında,

İstanbul bize bakardı,
Gülerdi halimize.
Biz konuşamazdık.
Dalga sesleri bölerdi sessizliğimizi
Yaşıyordum
Seninle

ölü bedenlerle sevişiyordu her gece
ısırıyordu kanatmak için
donmuş bedenleri

ölü bedenlerle sevişiyordu her gece
can katmak istercesine

Derin susuşlarda saklı bir sevda bu;
Gizliydi hep nedenler.
Nedenler diyarında gizlilikti bizimkisi
Belki her şey sırlardaydı
Ya da toplasan toplasan bütün acılarımızdı.;

Aklımı satmak isterdim,
Güzelliğin karşılığında.
Dünya düştü mü tasasına
güzelliğin;
Kaybolurmuş örneği
ya da saklamak güzelliği