Meltem Esintisi 158 EY DOST!

Ey nefsim!
Ve Ey Değerli Dost!

Göründüğü kadar, ahret hayatını dikkate almazsın.

Her gün dost ve düşman, birçok insanın ölüp, dost ve sevenleri tarafından gömüldüğünü görmene, hatta bazılarının cenazelerine bizzat katılmana rağmen, neden hiç ummadığın, beklemediğin bir anda seninde ölüp,
hayatının hesabını vermek üzere, seni ve sana lazım olan tüm ihtiyaçlarını yaratıp, emir ve istifadene sunan Rabbinin huzuruna döneceğini düşünmezsin?

Evet, herkes gibi sende yakında öleceksin!

Yapmakla emrolunmana rağmen yapmadıkların ve yasaklandığın halde yaptıklarına çok, ama çok pişman olacaksın.

Dilini güzel sözlere alıştırdın.
Değerli şeyler konuştun ama sadece sözle yetindiğin için aldandın.

Kalbin başkalarına söylediğin sözlerin manasına hasret kaldı.
Artık hiç bir şeyden, hiçbir dilden anlamaz halde.

Heyhat.
Kullanılmayan ilacın tavsiye edeni hastalığından kurtardığı hiç görülmüş mü?

Bu halinle seni bekleyen sondan kurtulabileceğini mi umuyorsun?
Güzel yaşamayanın güzel konuşmasından, mesuliyetten başka ne fayda beklenebilir.

Hastasın!
Başkalarına tavsiye ettiğin ilacı önce kendin kullan ki!

Şifa bulup, hastalara şifa dağıtmada yardımcı olabilesin.