Meltem Esintisi 091 ÜÇ AYLIK BİR ÖMÜR

Üç aylık ömrümün kaldığını bilebilseydim;
düğün bayram ederdim.

Çünkü üç ayda şu fani ve aldatıcı dünyanın
kıymetsiz, lüzumsuz, adına zevk dedikleri, organları bile vücudumuzun alt taraflarında bulunan, hayvani his ve duyguların tatmininden ibaret olan basit ve seviyesiz işlerinden kendimi kurtarıp,

ruhumdaki ebedi arzuların, sonsuz duyguların, sınırsız isteklerin verileceğinin vadedildiği cenneti kazanma adına, tanınmış bir fırsatı en kısa dilimlerine varıncaya kadar sonuna kadar değerlendirir,

bana bu fırsatı tanıyan Yaratıcımın rızasını kazanmaktan başka hiç bir şey düşünmezdim.

Niçin yaratıldığımın idraki içinde nasıl yaşamam gerekiyor ise öyle yaşardım.

Gerçi ömrümün uzun gibi görünmesinin bir yanılgıdan başka bir şey olmadığını bilmeme rağmen!

Hayalin hakikate karışmasıyla,
ölmüş olan dün, doğmamış olan yarın ile karışıp,
ben dâhil insanların çoğunu, doğmayabilecek olan yarın ve yarınlar aldatıp, hayatın âli gayelerine yakışmayacak ve terk edeceğimiz şeylerin arkasına takıp gerçek vazife alanlarımızdan uzaklaştırıyor.

Ama iki meçhul arasında bir mevcudu yaşamanın aldanmışlığından kurtulamıyoruz.

Emellerin sonsuzluğu, ruhun sınırsızlığı
bir ramaktan ibaret olan hayatı, zamanın kanatlarını açarak sonsuz gibi gösteriyor.

Ebediyet adına değerlendirilmez ise!
Yıllarca yaşamamıza rağmen bir şey anlamadığımız hayatın son üç ayından ne anlaşılabilir ki?

Evet, üç aylık ömrüm kalsaydı veya kaldığını bilseydim.

Gerçekten uzun yıllar içinde gaflet ve cehalet ile
ihmal etmiş olduğum vazifelerimi ikmal, hata ve kusurlarımı samimi tövbeler ile tamir eder;

insan onuruna yakışan
UNUTULMAYACAK VE UTANILMAYACAK bir hayat yaşardım.

Ey gafil nefsim gaflet uykusundan uyan.
Sonsuz zan edip aldandığın ve güvendiğin ham hayallerle süsleyip âşık olduğun ömrünün;

üç aylık değil,
üç günlük değil,
belki üç dakika bile kalmamış olma ihtimalini unutma.