Bazı insanlar, yaşamlarının sonucu itibariyle yok olacaklarını düşünüyor iseler!
Hayatın tüm zorluklarını şikâyetlerine rağmen, sevimsiz ve korkunç sonuna kadar neden yaşarlar?
Felsefelerine ters düşmesine rağmen, ille de yaşayacağız diyorlarsa! ..
Yok olmayacaklarına, ebedi bir hayatın varlığına, zorunlu yaşatıldıkları zorlu hayatın, sonucu itibariye yaşanmaya değer bir karşılığının olduğuna neden inanmak istemezler?
İnançları ile yaşamları arasındaki bu korkunç ve anlamsız tezadı anlayan varmı? ..
Ben anlayamıyorum.
Anlayan varsa Allah rızası için bana da anlatsın.
İnsanlar, inanmıyorlarsa, hayatı zorluklarına rağmen! ..
Niçin ve nasıl YAŞIYORLAR? ..
Yaşamayı seviyor, ölüp yok olmayıda istemiyorlarsa, (haşa) pembe bir yala bile olsa NEDEN EBEDİ BİR HAYATIN VARLIĞINA İNANMIYOR VE KENDİLERİNİ İNANDIRMIYORLAR?
Diye kendime sormadan edemiyorum. Ben bu soruma merakımı giderecek makul ve mantıklı bir cevap bulamadım.
Bu konuda siz ne düşünüyorsunuz?
Necdet EremKayıt Tarihi : 7.11.2011 00:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bir hezeyandır..
D E N İ L M İ Ş T İ R. de ondan..
Muhabbetle selamlarım..
Bedri Tahir Adaklı
yaşıyor olması onda bir hayret meydana getirmiştir..
bu da tesadüfen olmuştur...
nasıl olsa bir daha olmayacak gelmeyecek ama
bu dünyada belki bir şeyler yaşamak bir şeyleri tatamak ihtimali üzerinde.. durmaktadır salak olmasa ya da sapık olmasa
ahireti de ıhtimal olarak hesaplardı herhalde..
ben böyle düşünüyorum
sevgilerimle
TÜM YORUMLAR (3)