Meltem Ege Şiirleri - Şair Meltem Ege

-Sen hala ölmedin mi?
diye sordu adam.
Kadının bakışları dondu bir an
Gülümseyişi yere döküldü dudaklarından,
Tuzla buz oldu...

Sessiz sakin ağlayacak bir kuytu ararken,
Yolda çıkıverdiniz karşıma
Yuttum gözyaşlarımı
Gülümsedim sizlere...
İçim ağlıyordu,
Göremediniz...

Ben gittim mi susar da giderim
Ne ağlarım karşınızda
Ne boynumu bükerim

Canım yanmazmış gibi...
Kanım akmazmış gibi.......

Üstü kalsın sevmeye harcadığım zamanların.
Omzumda unutulmuş gözyaşları da kuruyacaktır elbet...
Yaşamaya verilmiş emekler mi?
Say ki denize attım onları...

Yine mevsimlerden hüzün.

Yaralı bir güz yaprağıyım
Toprağa ha düştü ha düşecek
Güneş değse örselenir,
Yağmur dokunsa üşürüm..

Kuşlar bilir de beni

Fadime bu Fadime
Başkasidur sanmayun,
Haçan çok eyi kızdur
Köti dersam kanmayun....TEMEL

Şu Temel uşağuma

Bile bile kucaklamak bir bilinmezi
Ardında bir gölgen bile olmadan
Ve ayırdedemeden kirliyi-temizi...

Gör bak bir adın bile kalmayacak
Her tutunduğun dal yanıp biterken

Kumsalı döverken deli dalgalar
Adam üşümüyordu
Yüreğinde nasır tutmuş bir kimsesizlik,
Sırtında sayısız bıçak yarası
Denizin tuzuna bastı acılarını...

Bu yabancı hallerin acıtıyor içimi
Ya gir, yar ol ömrüme, ya da vazgeçeyim ben
Bir gülüşe senindir bilirsin yüreğimi
Ya al, sev deli dolu, ya bırak gideyim ben

Ellerin ceplerinde, gözlerin ufuklarda

Acılar mı yağıyor öfkeli bulutlardan?
Çıkar umudunu kınından,
Sapla kapkara gökyüzüne
O bulutların ötesi mavi,unutma...

Gecenin ayazında üşümüş güneş