Meltem'e... (... oradan yüreğime...)

Kar yağıyor. Sizin orada da yağıyor mu bilmiyorum; ama üşüyorum ben…
Bilmiyorum şuan ne hâldesin sen…
Biliyorum…Biliyorum uyuyorsun şuan, zaten eksik kalırdı uykunun bir yanı sen uyumasan…
Dedim ya “Üşüyorum” Odamın sıcaklığı yetmiyor bana, kalemime sarılıyorum usulca, ısınmak ve bu sıcaklığı seninle paylaşabilmek için…
Bu satırları yazarken ağlamaklı biraz kalbim; ama sor “Niçin? ”
Bir kardeşim olsun isterdim hep, küçük bir kız kardeşim…
Sadece kardeş değil ama! Gülüşüm, mutluluğum, yani sevgi dolu olan her şeyim…
Neler yapmazdım ki o olsa, onunla veya onun için…
O doğduğunda “Kardeşim” diye öyle bir narâ atardım ki, duyanlar kendilerini yerdiler için için…
Büyürdü, okul çağına gelirdi; yatmadan önce gelir beni öperdi ve ben o öpücüğü saklar, o okula gitmek için evden çıkarken ona geri verirdim, kendi sevgimi de katarak…
Okula başladı; ama hâlâ yaramaz; çünkü hâlâ küçük kız kardeşim…
Bitmek bilmeyen haylazlıklarına ortak olurdum, kâh kızarak, kâh gülerek…
Hele ki onu ağlarken göreyim, yedi tepesini de ayağa kaldırırdım İstanbul’un…
Yakardım koca şehri…
Ama uzun sürmezdi yangın; onun gözlerinde kalan son damla yaş yeterdi sönmesine ateşlerin, cezasını çekerdi İstanbul ve eski hâline dönerdi geri…
Onun bir damla gözyaşı için durmaksızın Tanrı’ya yalvarırdım, buna sebep olan kaderi zindanlara attırırdım…
Bu yüce şehrin en güzel yerlerine giderdik birlikte; Adalarda faytona biner, boğazda vapur keyfi sürer, canım ormanlarında piknik yapar; hem de o, doğum günü’nde aldığım hediyesine binerdi, gözleri rengindeki bisiklete…
İlk aşkım annem ve yeminler olsun ki sonuncusu o olurdu; çünkü onun diğer adı huzurdu…
Aşk, huzur değil mi zaten? Ve Sevgi ve Mutluluk ve Umut…
Kardeşsiz, son aşksız hayat bir fotoğraf gibi, hep aynı, donuk mu donuk…
Artık üşümüyorum, ısındım sayende…
Hâlâ uyuyorsun; umarım mutlu rüyânda bana da yer veriyorsundur, mutlu olurum bende…
Sen bilmiyorsun; ama ben heyecanla hep bu satırları bekledim, bu içimi titreten teklifi:

Sen, benim şakacıktan kardeşim ol;
Ben, senin gerçekten ağabeyin olayım;
Beni de Ege’nin yanına koy,
Bütün yazdıklarımın sözünde durayım!

…

Sen bana ağabeyim, ben sana kardeşim desem;
Sonsuza dek bunu kabul eder misin Meltem?

02.07
20.12.2005

Orçun~