Meltem Arslan Şiirleri - Şair Meltem Arslan

şimdi ben boş bir kabuk...

dışı;
enine boyuna birbirinin içine geçmiş
derin çizgilerle aşınmış

zamanda kırdım
bedenim ve ruhumu
ona erişmek ve yaraşmak için

boşlukta dağılan
ve boşluğa saplanan; ten ve ruh

burası ege
egede bir zeytinlik
etrafım papatyalar, gelincikler

koşuyorum,
şimdi ben

onları nasıl görebilirdim

gölgeler düştü karanlık sulara
dalgalar kırıldı
bu neyi değiştirdi ki

yağmur adımları kapımda
sesleri indirir
kendi içinde bir melodi ile
anlamı bende saklı
ilhamı gizinden gelen

düşünce kalıp değil
ezberleme; yanılırsın

insan kalıp değil
eğme, bükme; sen ezilirsin

siyah
gözlerinin sürmesi
gümüş
gözlerinin parıltısı

cam kırıkları gözlerinde

bende bir şiir var, benden öte
sende bir eda var, senden bana öte

bir de şiir yazdıran gece var, aydan öte
gecenin de mısraları unutturan sabahı var, mahmure benden öte

hayat; ışığın kırılması
göremediğimiz bir prizmada
beden halemiz renklere bölünüyor
kaç rengiz?
kaç rengimiz birbirine karışabiliyor?
kaç rengimiz etrafını aydınlatabiliyor?

otururken sessiz sakin
bir kahvehanede
yudumlarken sıcak çayımı
çevrilen gazete sayfaları şıkırtıları
beynimde dönerken
içilen sigara dumanları