Meltem
Gözlerin, geceme dolan bir kandil misali.
“Unut” deme, unutamam;
içime işledin artık.
Ay gibi yüreğime vurunca
rüzgârının tınısı,
karanlığımın içine bahar gibi doğdun.
Mevsim kış deme bana.
Yazdan kalma bu huy senin;
esersin yine serin serin.
Yeryüzü soğuk iken yüreğim dingin…
Mevsim kış deme bana.
Gecenin sessizliğinde bir deniz sefası düşlerken,
rüzgârınla ardına kattığın karanlık suların,
nostalji tadında dokunur hatıraların.
Mevsim kış deme bana.
Sivekâr bir yüzün vardı; saçların kara çalar.
Karanlık sular coştukça, esintinle, göğe çıkar;
Ruhum seni arzuladıkça,gönlüme dolar
Mevsim kış deme bana.
Turgay kılıç
07/12/2025
02:17
Turgay Kılıç 2
Kayıt Tarihi : 7.12.2025 14:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!