Meltem Şiiri - Gökhan Erol

O na kalsa beslediği aşkını geberene kadar yaşardı ya.Yarıda bırakılmıs rakı gibi duruyordu masanın uzak köşesinde,yine yarım bırakılmıstı içindeki derin aşk; muhtac olmadıgı tekseyin üzerine itiliyordu her seferinde.Uçurum önü yalnızlıklar..

Sulanmıs gözlerinden yüzüne akan ıslaklıgı sildi koluyla yürürken,yüzüne bir kelebeğin çarpmasıyla kaldırdı başını. Kırgın bir tebessüm ve bugulu gözlerinin parıltısıyla izledi kısa bir an ve cok geçmeden kaybetti izini kelebeğin..

Derin bir nefesle kıstı gözlerini,adım adım yüzüne vuran melteme dogru; cocuksu bir oyuna gider gibi..