Melodram Şiiri - Mustafa Kalfe

Apartmanlar, gökdelenler üst üste mahkûm ranzaları
Andırıyor karınca kolonilerini, kodlanmış davranışları
Omuzlar tedirgin, her birinde kendinden büyük yükleri
Kımıl kımıl yürüyorlar sıralı, geçitlerden
Broşürler, izmaritler, arasında korna sesleri
Işıl ışıl caddeler, sokaklar, stop lambaları
Ruhlardaki derin karanlıkların aksine
Bu sebepten belki renklerle oynaşmaları
Genişçe bir fil mezarlığı, nekropol şehrin kendisi
Ölmeye gelirler, kalplerde dolanlar vadeleri
Gizleyenler yaşamdaki yara izlerini
Siluetler labirent sokaklardan çekilir, çekilir
Ekranlarla bütünleşiyorlar, her daire yalnızlıklar ülkesi
İçine girilip te çıkılamayan sessiz girdaplar misali
Caddelerinde yılışıyor, sırnaşıyor kaltaban edasıyla
Vitrin önlerinde naif zorbalıklarla simsarlar
Balıkçı ağlarında yakalanmış kalabalıklar
Şans oyunları, ganyan bayileri kementli
Cezbediyor, yakalıyor hasta ruhları
Sinekkapanlar çeşitli
Tırmalıyor ezan sesleri bile, kulakları
İfşa ediyor güneşle doğan ve ölenleri
Tükettikçe tükenen, tükendikçe tüketenler
Öğütülüyor, hastane morglarında
Kapıları hepsinin bodrum katlarında
İlişmesin, uyandırmasın yaşayan ölüleri, ölüm
Bozulmasın varsa son tatları ağızda kalan
Paradigmal hazlar, madalyalar göğüslerde
Görünen yerlerinde alafranga rütbeler
İmaj ve marka tanrılarından hediye
Gülümseyen dikenli sarmaşıklar arasında
Şuur rehin alınmış muhteris seyyale arayışlarda
Şakımıyor çocuk sesleri mahalle aralarında
Kendilerinin sandıkları istikbali inşa etmekte.
İşveli birer karadul locaları
İhtişamı silik mekânları, soluk zamanların
Örümcek ağında sarmalanmış av gibi acıları
Esamesi bilinmez kırıntıları medeniyetlerin
Cangıl meydanları ve tahakkümünde cinnetlerin.
Robinson misali her düşünen adam
Kalabalıklara rağmen
İndirirler gözlerini ayakları önlerine
Eşeler asfaltı ayakkabıların uçları
Bilirler ki doğmayacak, eski güneşler
Kaldırımlarında vurgun yemişlerin melodramı
Ufku kararmış şehrin sası semaları
Akıllar, akla getiremez müessif hicranı
Geride kalan güzelliğin ipeksi görkemini