Melodili Islık Şiiri - Harun Tolga Peker

Bir daha anma adımı, yutkunamıyorum...
Gözyaşı ile büyüttüğümüz hayallerimize,
Kanserli bir göğüsle emzirdiğin anılarımıza,
Dudak payı bırakılmamış radyasyonlu çaylarımıza,
Katma beni bir daha, boğuluyorum...

Bir daha bakma yüzüme, köreliyorum...
Suretleri sararmış bir fotoğrafın iki artistiyiz seninle,
Yeşilçama konu olsak ihanet olur yüzümüz,
Sen bencilliğin son fırtınası,
Adın ben,
Ben vücuduna vurulmuş bir leke,
Ben...

Bir daha gelme bana, ölebilirim...
Notalarını kaybetmiş bir cenaze marşı kadar
Yorgunum,
Çalsam seni son ses dudaklarımda
Korkarım kopar kıyamet
Korkarım arsızlaşırım,
Sen en iyisi melodili bir ıslık çal
İsrafilin kulakları çınlasın...

Bende gideyim artık
Saatte geç oldu,
Nede olsa birazdan kudurur deniz,
Yakamoz vurur tüm geçmişe,
En baştan başlarız,
Birbirimizi özlemeye...

Harun Tolga Peker