Melodika Şiiri - Ahmet Bahadır Sarıkaya

bir bulutun içindeyiz
hiç kimsesi olmayan ovanın
üzerinden geçerken
zamanında mahalleden
metanetle gitmiş kadınlar gibi
uçuyorlar son kuşlar

gökyüzü tıpkı deniz kıyısı
delice dolanırken sevda başımızda
susmayı icat etmemizle başlıyor
dokunulmamış maden olduğu
yüreğinin on sekizinde.
ellerini temizleyip kokunu sürüyorsun
hangi camdan uzatsan başını
memnun olmayanlar önümüze geliyor
arının kanat çırpışı
yırtıyor jelatinini dünyanın.
ben hep bir adım öne atıyorum kendimi
hep bir adım önümde
yorulmak bilmeyen haritalar
gece fenerleri, uzak uğultular
senin abeceni ezberleyip öyle konuşmalar.
ben hep bir adım sana atıyorum kendimi
“sen yeter ki renkli kal
ben boyan olurum!”