Acılar kuşların kanatlarında göç ederdi
Silik sayfaları ve küllü yaprakları
Göç eden acılar kanatlardan pamuklara sarılır,
Denizler aştırılır ve pay edilirdi sahiplerine tek tek.
Sahipler yabancı bulur ve yadırgardı
Henüz bilmeden o acılarına öz evlatlarına sarılır gibi,
Zihnimin yolları doluyor sözcüklerle
Bazıları hırçın, var elbet yol kesip haraç isteyeni
Dalaştıklarında birbirlerine
Tıkanıyor düşüncelerim
Dışarıdan biri açıyor müziği
Arapsaçı oluyor söyleyeceklerim
Ağlasam da dökülmüyor parmaklarımdan,
Kahkahalarla gülsem de düşmez sırtımdan
Kaybolan bir gülüş kadar yarım
Unutulmuş bir mevsim gibi uzak
Bulamaz ki arzusunu insan içindeki kelimeleri arayarak.
-Bulur bulur.-
Şiir gibi ama değil
Bu içimdeki yaşama sevgisi
Hayır bilmem ben sevmeyi, içimdeki hiç tanımadığım duygulara olan hasretim
Ne diyordu şair?
Neler neler diyordu da bir yüreğimize oturan yaşam yüküyle ne edeceğimizi demiyordu
Nereye gidiyor göremediğimiz gerçekler?
Gerçeğin kayboluşu
Senin kendini bir gün farkında bile olmadan buluşun olacak
Canım insan evladı
Aldığın nefesin mucizelerine şahit değil misin?
Sanki her şey senin sen olabilmen içinmiş gibi lakin
Aslında sen de diğerleri öylece var olsun diye sen değil misin?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!