Küçük minicik elleri vardı
Ak pak yumuşacık
Saçları kömür karası
Sanki ipektendi her bir tel
Gözleri bir deryaydı bir yakut
Ayın yansımasıydı yüzünün nuru
Adını sordum,
Önce gülümsedi
Sonra usulca benim adım Melisa..
Melisa,Melisa..
Sen benim kızımsın
Sen benim hiç olmayan canımın canısın
Cananımın parçasısın
Bir rüyaydı apansız uyandığım
Uyanıpta koynumda kızımı aradığım
Cennet kokusu sarmıştı her bir yanımı
Hiç olmayan kızımı ne çok özlemişim..
Kayıt Tarihi : 14.5.2006 14:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
nasıl da sevilirdi şimdi bir bebek :))
teşekkürler yüreğinize.. saygılar ..
MELİSA:)))
Herkesin misafiri başka adla çağrılmakta tabi....Benim hayalî kızım da Banû Sedef'ti.....Yani bi zamanlar dilediğim ve ismiyle bile sımsıcacık gülümsediğim....Şimdi o kadar çok Melisa'm ,Banu Sedef'im ve Utku Ayhan'ım var ki:))))
Çocuklarım,hayal değil,benim de değil ama ben onların ikinci annesiyim:))))
Al yanaklı kızım ya da oğlum yok
Evladım bildiğim çocuklarım çok
Bir öpüşlerine, huzur verir Hak
Ak yüreklerinden, gözlerim doLar
Otağ kurar har'ın ol yokluğunda
Nûr-u pir özgedir,şol varlığında
Hücreme sen dolar,ak saflığında
Senle mevcudatım,Semâ'ya güler ........
İşte en değerlilerim,çocuklarım için yazdığım iki dörtlük:))))
Mevlamdan dileğim,duan dileğin-tek gerçeğin olsun......
Hayallerine kavuşman temennisiyle..............
TÜM YORUMLAR (2)