Melisa Şiiri - Abdülkadir Karaca

Yıllar sonra sokağından geçerken
Pencerende sarı saçlı güzel kız
Görürsem ya Melisa yada sendirsin
İkinizde kalbimde sevgiye esir
Eğer sensen nem tutacak gözlerim
Melisaysa kalbim küt küt atacak
Kundakta gördüğüm büyüyen o kız
Senin nazarından bana bakacak
Yeşil gözlerinde tatlı bir tebessüm
Olursa beklerim bir akşam üstü
Zamanın kimsesiz kaldığı anın
Armağanı sensin bana Melisa
Kundakta gördüğüm sarı saçlı kız
Yumuk elleriyle beni gösterir sana
Kapıda bir abi var der
Baksana
Derin gözlerinle bakan Melisa
Seni gösterecek korkularıma
Umudumun öksüz kaldığı zaman
Bir çığlık atarsa mavi gözlerim
Melisacık görür çırpınışımı
Kavuşturur küskün güzelliğinle beni
Yetim mevsimlerim bahar olursa
Rüyalarına hatıra bırakırım bir kaç Melisa
Akarsa sonsuza doğru kanımız
Ufukta buluşur gözyaşlarımız
Nolurdu hayat bizi anlasa
Melisacık adın neden Melisa
Kundakta gördüğüm tatlı,şirin kız
Hayat değmez deme gözyaşlarına
Teyzene sor beklenilmek ne demek
Teyzen beklenilen günahsız melek
Sende üzermisin bekleyenini
Aman üzme sakın günah Melisa
Ağlatırsan ayıp,seversen mübah
Bekletirsen çile,beklersen azap
Melisacık tutulma sen bu hummaya
Gece uyku,gündüz gülmek haramdır
Aşk derler uzak dur kanamasın yüreğin
Melisa mahşeri yanlızlık sonu
Şimdiden ağlada bedelin olsun
Gözyaşları tüketir mi korkunu?
Sen büyüdün,ya biz Melisa
Hala eski yalan kavramlardayız
Üstümüze doğan güneş olmasa
Sanırdım birbirimize çok çok uzağız
Sevdim deme,sevme,sevmemelisin
Yaşarken ölümü görmemelisin
Teyzen masal diye anlatsın beni
Uyku önceleri,yatsı üzeri
Bekle beni hikayenin sonunda
Bir gün göreceksin beni kapında
Masallar mutlu biter Melisa
Bu masal değil!
Mutlu bitmez bu masalın sonu
Unutma Melisacık sana da kaybettirir aşk oyunu
Melisa,Melisacık belki büyümüştür bu şiiri okurken size
İkimizde Melisacık,kavuşamadık birbirimize
(19,03,2005)