Melisa -1 Şiiri - Kazım Üçok

Sen bu şehirden gittin gideli
Gör bak ne hâllere düştüm Melissa
Deli-divane bir derviş gibi
Harap ettim kendimi
Dillere düştüm Melissa

Sen gittin
Hüzün kesildi geceler zaman durdu
Sen gittin
Yıldızlar küstü geceye ay tutuldu
Sen gittin
Boyun büktü menekşeler saksıda
Karanfiller kurudu
Çiçeksiz baharsız kaldım
Aşka firardayım Melissa

Oysa bir deli tay gibiydi gönlüm bilirsin
Öyle kolay kolay yorulmazdı
Kanatlı bir süvariydi sanki
En uzun mesafelerde
Kementler kâr etmez, dizgin vurulmazdı
Sen gittin
Yorgun ve yitik düştüm
Sonsuz kederlerdeyim Melissa

Artık ne dudağımda bir şarkı ne gönlümde şiir
Yaşanmaz oldu sensiz
Sokaklarında kaybolduğum o şehir
Sanki bir sinsi karanlık peşimde dolanır durur
Ayağıma takılır yürüdüğüm yollar
Başımda harmanlar savrulur
Ben bile tanımaz oldum kendi kendimi
Karabasan gecelerdeyim Melissa

Sanki sabahlar olmayacak bir daha
Sanki günler doğmayacak yeniden
Sanki vurdular beni gittiğin akşam
Kurşunlar yedim bin yerimden
Gittiğin günden beri
Böyle anlamsız, böyle garip
Korkular içindeyim Melissa

Öyle kolay kolay pes etmezdim bilirsin
Öyle kolay kolay yıkılmazdım amma
Ah bu gitmelerin olmasa
Ah bu gitmelerin olmasa
Melisa, Melissa!..