Film gibi değil mi yaşadıklarımız? Dünyaya yayılan bir virüs ve beraberinde gelen salgın, ölümler, maskeli insanlar, sessiz sokaklar...
Sen evet sen, hayatının başrolündesin. Annen, baban, eşin, oğlun, kızın, kardeşin, arkadaşın... Onlar yardımcı oyuncular. Bir de figüranlar var; çoğunu tanımıyorsun. Işık, ses her şey mükemmel... Her şey kusuruz... Çünkü yönet/m/en kusursuz.
Replikler elinde, nasıl oynaman gerektiği yazıyor. Zor geliyor bazen rolünün hakkını vermek. Kimi zaman kusurlu oyunculuk sergilesen de, yönet/m/en seni başrolden kesinlikle almıyor. Güveniyor sana, inanıyor. Hata da yapsan, kusur da işlesen vazgeçmiyor senden. Mutlusun bu sebeple. Yönet/m/enini çok seviyorsun. O da seni çok seviyor.
Bir sevda özlüyorum gözlerimde gözlerin,
Bir mutluluk düşlüyorum yüreğimde yüreğin,
Bir yaşam düşünüyorum nefesimde nefesin,
Bir ölüm diliyorum ellerimde ellerin...
İçimde garip duygular var adlandıramadığım;
Mutluluk desem değil, hüzün desem değil...
Düşünceler dünyasında savruluyorum;
Doğru desem değil, yanlış desem değil...
Bir his var içimde nasıl söylesem;
Hayat bi değişti sanki son günlerde
Doğan güneş ısıtmıyor bedenimi
Yediğim yemek doyurmuyor
İçtiğim suya kanamıyorum nedense
Zevk vermiyor dinlediğim şarkılar
Dostlar uzaklaştı sanki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!