Meliha Ağca Şiirleri - Şair Meliha Ağca

Özlemin doruğa çıktığı gün,
Yağmur yüklü bulutlarla gel bana...
Ilık bahar rüzgarı eşliğinde,
Uçurtmanın kanadında gel bana...
Elinde kır çiçekleri, gözlerinde kıvılcım,
Dudağında kor ateşle gel bana...

Benim sevgim;
Bahar yağmuru değil,
Sel olup çağlayandır!
Öyle geçip gitmez dilediğince...

Sonbahar rüzgarı değil,

Sevmek;
Bir damla göz yaşında,
Kuruyan dudaklara can suyu olmakmış...

Hissetmek;
Garip bir esintiye kapılmışcasına titreyip,

NE GÜZEL

Hiç bitmeyecek sandığım,
Uzun bir geceden sonra,
Güneşin yeniden ufkumda doğması ne güzel...
Gönlümde sonsuz bir karanlık hüküm sürerken,

Birgün susacağım...
Sana seslenmeyecek bu yürek...
Emanet sevgilere kapılarımı kapayıp,
Engin denizlere yol alacağım...
Hangi bulut dinler?
Hangi fırtına söndürür, içimdeki bu yangını?

Bir yaz gecesinde yarım kaldı düşlerim...
Sessiz bir kelimeydim söylenemeyen,
Çorak bir topraktım, yeşeremeyen...
Yalnızlığımın kıskacında,
Gökkuşağı oldun, yağmur sonrası...
Özgürce kanat çırptığım,

Ve sonra gittin sen...
Bakakaldım ardından...
Şimdi her yer karanlık,
Sensizlikle oyulmuş,
Kapkaranlık bir zindan...

Hayatım kayıp gidiyor avuçlarımın arasından,
Bir yanım sensiz, bir yanım eksik hep.
Sen duymuyor,
Sen görmüyorsun...
Karlar yağıyor da yüreğime,
Sen bilmiyorsun...

Sessizce geldin yüreğime...
Gökyüzünün maviliği gibi,
Duru ve dingin...
Fırtınadan sonra çıkan gökkuşağı gibi gülümsettin hayata...
Mevsimlerin tümünü yaşadım ama en çokda baharı yaşadım seninle!
Baharın kuş cıvıltıları ve mis kokulu çiçekleriyle uyandım sabahlara...

Uzaklaşmalara, elvedalara,
Suskun kalan nedense hep bedenimdi...
Yüreğimdeki ayaklanmalara,
Dur demesini bilemedim...

Yaşamda;