Çıplak bir yalnızlıktı
Kasıma doğru sarı bir tende gezinmek.
Unutmak geçmişi yeni doğan güneş gibi
Başlamak hayata yeniden
İçime çektiğim, soğuğa yüz tutmuş
Nefesler gibiydi.
Gözlerimden şu akana bir bak;
Kendini düşerken gördün mü hiç?
Ağlıyorum.
Adam gibi,
Saklamadan,
Acımasızlığına dayanmak zor geldi.
Böyle gidişini seyretmek tüm eksikliğinle,
Bakmak ardından dolu gözlerle
Sana gelmese de
Bana zor geldi.
Çok küçük yaşlarda tanıştım
Sonsuzluk denen kavramla.
Önce arkadaşlarımla aramdaki küfürlerin
Ölçüsü oldu farkında olmadan.
Sonra biraz büyüdükçe
Bir sayı daha eklemeyi öğrendim ona.
Gidenim...
Kalanlarımdan çok oluşuna mı
Kendimi seninle gönderişlerime mi üzüleyim?
Bugün gidenimin tozlu kitapları raflardan inerken
Gözyaşlarım sel olup aktı yanaklarımdan.
Yine tohumları serpiliyor yalnızlığın.
Hangi baharda bilmiyorum açacak sensizlik.
Yine kokacak her yer tenin misali
Yine karışacak tozların gözlerime.
Unutmak kolay olmayacak seni bu mevsimde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!