Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
En sevdiği şehrinden zoraki ayrılır senelerce yük kalır. Çocukluğunu hep şiirlere istanbulda kaybolduğunu söyler
bir şeyler yarım kalmıştır, onun için farklı bir şehirde yaşamak yaşam değilde bir cezadır on iki senelik farklı şehirde yaşasada alışamamıştır. Onun için bir gece vardır babası yüzünden mutluluğu çocukluğu ile farklı şehire taşıyamamış on bir yaşında öbür şehirde kalemi eline alıp şiirler yazarak ruhunu tatmin etmiştir. Çocukluğunu ve istanbul hayatını şiirlerinde hep var olmasın ...
