Nefret ettim sensizliğe
Oksijensiz yaşar mı insan
Oksijensiz yaşarım lakin
Sensiz geçmiyor zaman
Sitemim alın yazımadır
Düştüm zindana burası karanlık,
gökyüzü,kuşlar,dalga sesleri yok.
yaşamaya değer mi solmamaya,
saniyelere dayanamazken ben,
bir ömür nasıl geçer sensiz söyle.
gülüşünde baharı getiren
sevişinde şimşekler çaktıran
yüreğimi yağmurlara tutan
mikail’e selam olsun
güneş tutulması olmalı
teninin kokusunu namus belleyen
adım attığın toprağı sahiplenen
yüzünde ki tebessümü nabız bilmesem
bu sen bende ki sen olur musun hiç
kıyameti yaşatan gözlerinin
acınası hallerin yansıması var gökyüzünde
kararan öfkelenen bulutların tepinmesi
nefret edilen dünlerin pişmanlığı
silahlar patlıyor güneşi ısıtan gülüşünde
ayı parlatan gözlerinin içinde
eskiden silahların patladığı
bıçakların etleri deldiği
sokaklarda gözlerinin içinde
güler yüzünün hatlarında
işte şimdi, şimdi kayboldu gençliğim
bana bakışın yaktırır dünyayı
gözlerin aydınlatır karanlıkları
ellerin kapatır yaralarımı
bedenime ruh üfler nefesin
senden öncesi hiç yokmuş
güneşte kabaran saçların
güzeldi en güzel buluttan
ellerin kapatır yaralarımı
gözlerin aydınlatır dünyamı
nefesin ruh üfler bedenime
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!