Seni düşünürken papatya kokusunu koklamak gibiydi hayatım bir zamanlar.
O günleri hatırlamak çok zor ne yapıyodum, ne düşünüyodum bilmiyorum.
Seni tanıdıktan sonra öyle koptumki maziden.
O kokmayan papatyanın narin ve saf kokusu iste ancak böyle kokabilirmiş birtanem.
Bir his ki yere batan
Biten yağmurdan, kokan topraktan
Mehtaba bakan
Sessizlik varmış içime
Bir duygu ki içinde yanan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!