Bir orada oturmuşum elimde demli bir çay
Bir şurada oturmşum elim bomboş
Rüzgar her estiğinde götürmüş anılarımı
Şimdi dökülmüş bütüm yapraklarım, beklerim.
Nerden ne vakit geleceksin
Öyle sevişelim ki seninle
Dudak dudağa, göğüs göğüse.
Öyle sevişelim ki Kalp kalbe,
Kalpten.
Ruh ruha sevişelim senle
Öyle ki biz bizi kıskan malıyız.
Ellerinden tutmasam da aklımda sen varsın
Yüzüne bakmasam bile seni görür gözlerim
Yazdığım şiirlerde bir başkasını arama sakın
Dile dökülen bütün sözlerimde sen varsın sevgilim
Kimi soğuk oluyorsa yüzüm, ellerim, bedenim
Sevmekte yorulur kimi
Her gün o gülüşünün bir başkasına olduğunu görünce hele
Sevmekte susar, aç kalır
İçinde boğulur, düğüm olur
Öylece durur.
Islattığım dudaklarında buldum hayatı
Sonra tarifi olmayan bir mutluluk katıldı
Ve nedense unuttun bir an gitme telaşımı
Yaşadıkça sizi ve zaman geçtikçe
Tekrar sardı benliğimi gidiş korkusu
Ya yarın yolcu olursam
Ne kadar zaman oldu yaşayalı seni
Gözlerim görmez artık kimseyi
Ne hatıralar kaldı ki geriye gidince
Yak hepsini yak gitsin
Zaman artık akmıyor burada
Geldiğimden beri işler yolunda gitmedi,
Öyle kandım ki yalanlara buna sende dahilsin.
Yapmak isteyip de yapamadığım onca şey vardı.
Çoğu yarım kaldı, senin gibi.
Bir türlü alışamadım havasına buranın,
Yani şimdi sen yok musun?
Ellerin yok mu düştüğümde tutacak
Gözlerin yok mu?
Öylece dalıp hayellere götürecek
Herşeyi bir yana attım da
Biraz yorgunum
Acılarımı taşıyorum omuzlarımda
Kavgalarım biriktiriyor vücudumda
Her gün uzun bir yıl gibi
Ya otuzumdayım ya da kırkımda
Doksan yaşındaymışım gibi omuzlarım çökmüş.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!