Melih Cevdet Anday'a ithafen

Şiirlerdeki mevsim sonbaharda bıraktın
Sustu belki bir yüreğin kalemi
Belki söndü bir ateşin bedeni
Sonbaharda bekleyen kuşlar öksüz şimdi

Belki demem şaşırtmasın
Ölmez geride iz bırakanların nûru
Elbet yaşar içinden ağrı işlediğin gökkuşağı
Dinlenme zamanın gelmiş olabilir mi?

Yoksa adına ne denir böyle gidişin?
Susan sadece bir kalem değilki
Kapanan bir çift göz hiç değil heleki
Melih Cevdet Anday O'nun adı

Adının altında acemi bir kalemin, adına bir şeyler
yazmaya çalışması ne kadar zormuş meğer,
bağışla saygıdeğer usta desem duyar mısın?
Duyupta bağışlar mısın?
Hiç kuşkum yok bağışlarsın...

Nur içinde yat güzel insan...