Ruhum benimden ayrılamıyor, olmuyor,
Bedenimle birlikte çürüyor, değersizmiş gibi,
Üstünlüğünü unutmadığı için acı katlanıyor,
O diğerleri gibi değersiz değil, çok değerli.
Çaresiz afallamalarım kadar keskin değil tahammülsüz gülüşme çabalarım.
Noksanlığın zihnimdeki sirkülasyonu da yerini doygunluğa bırakmamakta kararlı.
Anlamsız çırpınmalar devam ediyor, sonuçta adı üstünde, "kaçınılmaz".
Ardımdan art arda kapınan kapıları yüzüme çarpmayı da ihmal etmiyor tamahkâr buhranım.
Günlerim fani, acınası varlıkların arasında geçiyor,
Her gün bir önceki günden daha canice ölmemi görmeleri layık oldukları bir kudret değil.
Çünkü ben onlara bahsedilmiş en büyük armağan ve en büyük cezayım.
Ama onlar sadece bana noksanlıklar eklemeye ve beni daha güçlü öldürmeye çalışıyorlar.
Üstüne üstlük beni kibirli ve kendini beğenmiş sanıyorlar,
Fakat onlar, kusurlarının en gerçek yansıması olduğumun farkında bile değiller, yazık.
Çok da zor değil karşındakinin yüzüne yalandan gülmek yerine ona yüzünü çevirmek,
Onu, ihtişamlı ama sahte övgülerle donatmaya çalışmak yerine hatalarını yüzüne söylemek,
Kendi dipsiz duygular bataklığında boğmaya çalışmak yerine kurtulmasına yardım etmek,
Ve yine çok da zor değil karşındakini çıkışı olmayan, sevgiden noksan labirentlere sokmak yerine ona değer vermediğini bir nefeste söylemek.
İçimde yaşattım seni, ama içimde öldüremiyorum.
İçimde öldürdüm kendimi, ama dışımda yaşatamıyorum.
Geberiyorum, anbean, ama ölemiyorum, acınası haldeyim.
Karamsarlık bataklığında çırpınmadan boğuluyorum.
Belki de böylesi daha iyi, ölümden ötesini hissetmek...
Zihnimdeki çığlıkları artık susturamıyorum,
Çok güçlüler, olmuyor, tek başıma yetemiyorum.
Artık bu acının ölümle renklenmesi gerekiyor, çünkü siyah beyazlık eskisi kadar şeffaf değil.
Karşıma çıkan her bir kapının arkasında elinde kör bıçaklarla bekleyen,
Öldürmeyen, sadece daha ağır yaralar açmaya çalışan duygulara karşı temkinli olmaya çalışmak çığlıkları dindirmeye yetmiyor.
Bastırma içindekini, dışarı çıkmasına izin ver,
Canını acıtmasına izin ver,
Başkalarını korkutmasına izin ver,
Seni öldürmesine izin ver.
Çünkü hiçbir zaman ona karşı direnemeyeceksin.
Bırak seni kolaylıkla yensin çünkü yarın sabah yine doğacaksın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!