Bu hayat yordu beni
Bu yaşam ezdi beni
Üstesinden gelirim sandım
Altında ezildim kıvrandım
Elimden olmadı bir tutan
Her önüme çıkan dedi bana
Seni yeyip,yutsam
Kader acımasızlığını hep sürdürdü
Adeta yerlerde süründürdü
Hep dürüst oldum,eş olmadım kötülere
Alnı ak yaşadım esir olmadım kötülüklere
Belki ölünce diyecekler fakirdi
Çok ezildi, çok acı çekti
Ama onuruyla yaşadı sanki MELEKTİ.
Kayıt Tarihi : 15.2.2005 09:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!