Gökten düşmüş bir meleksin Lavinia,
Kollarıma sandım da yanılmışım.
Geçmişinle benim oldun Lavinia,
Geleceğini de elimden aldın.
Gözyaşında duramadım Lavinia
Ama tebessümün hâlâ aklımda.
Sen başkalarına da gül Lavinia;
Ağlama, ağlamak yakışmaz sana.
Söyle bana yalan mıydı Lavinia?
Biraz daha kalsan ya buralarda.
Hayallerimde sarmalarım seni,
Buralarda güvendesin Lavinia.
Ve Lavinia...
Kanatların duruyor, bak!
Kırılmışlar biraz ama aldanma.
Sen devam edebilirsin Lavinia.
Benim hislerimi boş ver, aldırma.
"Veda mı..?"
"Aniden..."
"Hangimiz veda etti ilk..?"
"Sen..."
"Veya baştan veda sözü ile başladık bu oyuna."
"Her şey bir vedaya sürüklendi."
Bu saklı şiirim bitmesin Lavinia...
Demek isterdim ama bu bir veda.
Bu veda sadece sana Lavinia,
Anıların ise hâlâ aklımda.
Kayıt Tarihi : 16.3.2021 12:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!