Melekşa Şiiri - Ahmet Aktaş

Melekşa
Melekşa sesin mi geldi yoksa
yoksa köşeden çıkıp gelebileceğin yollarda
artık her seslenen
senin sesleniminle mi
gam makamını tutturacak hüznümün ruhuna
Melekşa
Melekşa yüzün müydü yoksa
şu geçenin süratında
yoksa köşeden çıkıp gelebileceğin yollarda
artık her görünen
senin görünümünle mi
gömülecek göreklerimin topraklarına
yoksa
yoksa bu sen misin Hurişa
hayat nesrimi sınamsız neşreden
çaresizlik ovalinin ortasındaki
kırmızı kabanlı heyula
oysa
oysa sen benim ustamdın Melekşa
zeytuni argın düşlerimde sancımaklı
devrik bir kan akımı gibi garip
parmak uçlarımdan
ta kaf dağlarıma yaslanan
bir Zümrüdü Ankaydın sen
cehennem üsluplu kanlı satırlarımda
hayır!
hayır! inkar edemem
sen benim ustamdın Melekşa
hınca harlanan nar sazlıklarımda bir ateş akımı
muhayyer kürt-i özümde bir dilbeste
ve ne kadar aç insan varsa yeryüzünde
hepsini sayende midemde tanıdım
tanıdım ama sefalet derlenen günasımlarımla
henüz hüzne acemi bir çıraktım ben
akrep düçmüş heder tamlamalarında
Melekşa
Melekşa ismin aynanın karşısında okunduğunda
aşkın ne göründüğünü bilir misin
ve bilir misin
yer ısımı emerken bıraktığın ölüm yerdeliğinde
ilgeçleşmişliğimin ne anlamsızlığa sürüklendiğini
bilir misin sevgiye üremsiz boy atan
dertaçımının silsilesinde açtığını gözlerimi
hani/hep de yoksun ya
göreklerim gerik karakların yerallarında
hani/hepten yoksun ya
yerim yakın olur kundaklaşmışlığın harına
hepte
hepte bu böyle olur işte
tam yüz yirmi gündürde bu böyle
tam yüz yirmi gündür bir şilep yüküyle
yüzdürdün hep
hüzne ayrık göğün göznehirlerinde
Melekşa
Melekşa alacalığın delgeçti ya sabrımın zırhını
ne artık ustalığın kaldı
tuzlu göl görünümlerimin izlencinde
tütün düdaklı bir bebeyi avutan
ne sahranda kızgın kum
ne de durgun
deniz dalgalı bebe dudaklıkların

2005/Viranşehir/Van/Hatay