Karanlıkta kalmış gibi bakıyorsun içime
Nasılda hissediyorsun çektiğin bunca çile
Yıla aya haftaya söyleyemediğin günlere
Emanetin duruyor oradakilere selamı mı söyle
Ani oldu buralardan kaçışın,şoklarda bıraktın
Acılar çekiyordun,sonuçlarını bize anlatamadın
Sevdiğini söylerdin inan onu hiç de unutamadım
Beklerim yolunu bana açık kapı dahi bırakmadın
Konuşmadın konuşturulmadın ne hikmetti bilemem
Bak kalbin çok yoruldu derdimi sana dinletemem
Çok koştum peşinden halada koşarım yorulmam hemen
Bekle gelirim bir gün sen orada meleklerle söyleşirken
21.06.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 21.6.2008 11:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Eşimin ölümü ona olan sevgimin varlığı....
![Bahattin Tonbul](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/06/21/meleklerle-soylesirken.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!