Canpolat Pak - Meleklerime Mektup-Nesir ...

Sevgili meleklerim,
Nerelerdesiniz? Yoksa o güzelim kanatlarınız yandı da insan seline mi karışıverdiniz? O sel ki, boncuk boncuk altın takılı dağları törpüleyerek, cevherleri yuvasından koparan ve onları çılgınca sürükleyerek, taştan taşa vuran azgın bir nehir gibidir.
O sel ki, Güneş'e sıvanacak balçıkları usanmadan biriktirendir.Ve tüm azgınlığına rağmen; içinde tutsak kalan altın damlacıklarının, Güneş'in fersizliğini hissettirmemek için inatla ışıldamasını engelleyemeyendir.

Biricik meleklerim, hemen sıyrılın o insan selinden ve yürek çölüme çağlayın olur mu? Çünkü oradaki vahalar, sizler için, onları birer birer yeşertip, donattığınız andaki ferahlıklarını aynı kararlılıkla korumaya devam eden birer sığınaktır.

Habersizce yitip, gittiniz meleklerim.Yokluğunuzun gecesinde, cama vuran İblisin sesiyle uyandım aniden.O gece, huzurlu bahçemde şakıyan cennet kuşunu boğazladılar.Bir lokmacık etini ve gözyaşlarıma karışan iki damla kanını ifritlerin sofrasına meze yaptılar.