Meleklerde Ağlar 2 Şiiri - Sezai Özsezer

Herkesin bir iyilik meleği varmış öyle derdi babam
Melekler ağlar mı dedim babama
Ağlamaz dedi…
Üzerinde kırmızı bir süveter vardı aşkın
Uzundu saçları o zaman…

Merhabalar yoktu hatırlıyorum
Bir öğle arasıydı ve herkes susmuştu sanki
Ben konuşuyordum hayat bir sahneydi
Hoşuma gidiyordu gülüşü
O güldükçe ben konuşuyordum
Ben konuştukça o gülüyordu…

Yıllardır özlemini çektiğim bir şeydi bu
Dostluktan öte aşktan uzak
Sevgili kavramı yoktu aramızda
Ama bir bağ vardı gidemiyordum
Özlüyordum ve aklımdaydı uykularımdaydı

Ben bir meleğim dedim ona
Mutlu oldu…
Bende mutlu olman için geldim dedim ona
Mutlu olacaktı biliyordum inanıyordu bana
Bir melek miydim ben acaba…
Kayboluyorum ağlıyorum
Babam böyle söylememişti bana
Yardım et baba dayanamıyorum…

Sevgi sözcükleri gözlerinde birikircesine suskun
Gözleri dudaklarından daha hareketliydi bugün
Tek cümlesiydi…
İyi ki varsın meleğim
Ben bir melektim ve ağlıyordum
Babama inat
Yüreğime inat
Geçmişime inat
Her şeye inat ağlıyordum
Seviyorum diyordum
Susuyordu…
Meleklerde ağlar baba bak ağlıyorum…