hiç bir şiirin gerçek aşkı anlatamayacağını bilecek kadar şair
pamuk yüzünü düşündükçe gülümseyecek kadar
çocuk olduğum bir sabahtan yazıyorum sana...
önce için sallanır aniden
organlar saklambaç oynamış da
sobeliyor biri diğerini sanki
-çocukluk ya-
ne oluyor diye söylenirsin inceden
bilmişin biri cevap verir;
“melekler öpüştü oğlum, korkma”
budur içinde olduğum durum
ne zaman ismini fısıldasam
melekler öpüşür içimde
eksiklik kelime anlamını
yeni yeni doldurmaya başlıyor
beyaz beyaz olalı bu kadar övgü görmedi
ne zaman eksikliğin hissedilse
beyaz yüzün ne zaman göze düşse
melekler öpüşür içimde
ve kalkınca sabaha besmeleyle
gözlerin gelir aklıma önce
gülen yüzünü de beynimde görünce
titrerim
melekler öpüşür içimde
bilmişin biri akıl verir;
“melekler öpüştü oğlum, korkma”
22.05.2007 ve
Volkan ErsoyKayıt Tarihi : 29.6.2007 13:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!